zondag 31 augustus 2008

Een snuifje Soprano

Indien alle nakomelingen van Italiaanse maffiosi die een behoorlijker leven zochten in de Verenigde Staten, als dekmantel voor hun obscure praktijken een afvalverwerkingsbedrijf oprichten à la 'the Sopranos', zou haast de hele Amerikaanse afvalverwerkende sector in handen zijn van sinistere delinquenten, die er niet voor zouden terugdeinzen enkele klanten mee de vuilniswagen in te gooien. Erg schalks, maar er zijn ongetwijfeld ietwat meer stereotiepe dekmantels, zoals een stripteasebar (Ba-Da-Bing!). Het afvalbedrijf is echter een erg handige dekmantel, daar lijken meteen versneden en gedumpt kunnen worden. Dat doet me denken aan die keer dat Tony en Christopher het lijk van Ralph Cifaretto nagenoeg helemaal door de Blender haalden - na de ledematen eerst verwijderd te hebben, om hem zo subtiel mogelijk te kunnen dumpen. Kijk echter even naar wat deze man door zijn Blender haalt, en weet dat je hetzelfde kan doen met een volledig, vooraf versneden lijk - schedel incluis.
Indien ik verplicht zou worden de zoon van een tv-familie te zijn, zou ik trouwens met volle overtuiging een Soprano worden. Vooreerst opent het feit dat je de zoon bent van een der grootste maffiosi toekomstperspectieven. "Den Tony, hij komt toch overal mee weg hé." Ik zou oppermachtig zijn, en jou kunnen laten liquideren. Het gevaar in de business geworpen te worden afwendend, zou ik, anders dan A.J., studeren. Alle overbodige luxe valt ook wel te genieten, al kan men uiteraard steeds een kogel door het hoofd krijgen bij het vertoeven in Tony's zwembad.
Ciao! Benvenuti alla mia cucina!
Mijn grootste motivatie zou echter het voedsel zijn. Ook al lijken de ovenschotels van tante Janice nergens op, als moeder Carmela haar Zitti al forno uit de oven haalt, kan men onmogelijk onbewogen blijven. Voelt u toch meer affectie voor de dinobillen van The Flinstones? Kijk dan even naar de plaatjes die ik fotografeerde uit een kookboek, en probeer het clavier zo weinig mogelijk onder te kwijlen. Tony's barbecuekunsten doen daarenboven zelfs de taaiste smelten. Malse, spetterende, gegrilde worstjes met venkel en kaas. De gebakken ziti, zondig verrijkt met drie kazen. Zelfs 'Paulie Walnuts' Gualtieri's eieren in het vagevuur doen je hunkeren naar meer. Gelukkigerwijs heb ik het kookboek met àlle recepten uit de serie, waardoor het kotleven bijzonder smakelijk zal worden. Niets is immers prettiger dan uitgebreid degusteren. "Ik heb gehoord dat de Eskimo's vijftig woorden hebben voor sneeuw. Wij hebben er vijfhonderd voor eten."

(Geef de foto's een klik)

1 opmerking:

Bertdc zei

Ook ik heb me dit al meerdere malen toegewenst. Enkel al de pasta-avonden met een gigantisch glas coke zouden me voldoening schenken.

Rest in peace Eejdrijanaaa!