Je liefelijkheid zat altijd al in het omslaan van de pagina's
met grote handen fietsten we door boeken
- jij bent mijn ambrozijn
in je ogen zie ik mijn gelukkige dagen.
Aan de kleur van elke pagina ziet men
welke thee we die dag dronken,
en zo lezen we ons relaas,
van vele malen condenseren tegen het venster,
elkaar achteraf te drogen hangen,
en hoe we elkaar dan rigoureus op het bed puzzelden.
Een mens wordt toch zo snel oud, mijnheer.
- probeer maar eens een raam te kuisen
zonder op een oud wijf te lijken
als we samen ouder worden,
zal het zijn alsof we nog steeds jongelingen zijn
onze boeken en gezichten dan wel onder een dikke laag stof.
Wij, iets minder zoetgevooisd, wat brozer
onze tijden weldra vervlogen.
Liever dan in deeltjes te sterven, leef ik het in een ruk uit.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten