Het sneeuwt.
Je gaat waar je voeten
je heen brengen doch
de sneeuw leidt je voeten.
Je gaat waar de sneeuw
je heen brengt.
Wij zijn stuifmeel.
We hangen vast.
We hangen niet meer vast.
We moeten geleid worden.
We gaan waar de wind ons brengt.
Samen met de wind vallen we.
De wind verandert zijn richting.
Wij veranderen.
Imagineer.
Een lichaam dat in sneeuw niet
langer het evenwicht kan bewaren,
is een lichaam dat verdwijnt
als het de grond raakt.
GAME OVER.
Je gaat waar de sneeuw
je heen brengt.
Imagineer.
Een lichaam gaat tegen de wind hangen.
De wind valt.
Het lichaam valt.
De wind raapt het lichaam op
en blaast het rond de aarde.
De wind blijft een lichaam
rond de aarde blazen.
Dat is een lichaam dat
nooit nog zal thuiskomen.
Volgend jaar zal het
stukjes mens sneeuwen.
vrijdag 12 maart 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)